Koop je broek groot genoeg, verwissel nooit moeder en zus van je partner en leg deze song op als je wil kussen: dit was ‘Blind getrouwd’

Een tip. Je hoeft je kostuumbroek voor jouw trouwfeest uiteraard niet op de groei te kopen, klaar om plaats te bieden aan je toekomstige zelf die zich laat gaan na twintig jaar huwelijk. Maar het is best handig als je er in het hier en nu op z’n minst in kunt bewegen. Quod non bij Alexander, die was vergeten dat hij die dag vroeg of laat eens in een wagen zou moeten stappen in zijn strakke outfit. Gelukkig kon hij het incidentje relativeren, met een cool alsof z’n broek elke week wel ’ns scheurt.

Kijk ook altijd waar de lichtschakelaar zit. Want zolang er koppels zijn, zal ook de discussie in bed blijven bestaan over wie het licht uitdoet. Hoewel Brecht er het dichtste bij lag, ontsnapte hij toch dankzij een spelletje blad-steen-schaar en mocht Jolien opveren. Zelf had hij het aanvankelijk over “schaar-steen-papier”, maar daarin geeft het grootste deel van Vlaanderen hem ongelijk.

Nog een tip: laat mensen altijd zichzelf voorstellen, of wacht tot ze worden voorgesteld door iemand die hen kent. “Ha, dat is jouw mama”, zei Isabelle tegen haar verse echtgenoot Matthieu, terwijl de vrouw in kwestie meeluisterde. Die pikte meteen in: “Nee, ik ben de zus.” Het enige dat nog restte: groen lachen en jezelf proberen wegtoveren naar de verste uithoek van het sterrenstelsel.

Maar voor je haar zou verdenken van een gebrek aan goede manieren: de relatie is in balans. Isabelle was diegene die Matthieu later, toen de voetjes onder tafel waren geschoven, zei dat hij moest wachten met eten tot iedereen z’n gerecht had gekregen. “Direct opvoeden, hé”, zei ze. “Ja, ik heb dat soms nodig”, probeerde Matthieu het moment nog te redden.

De aflevering leverde ook enkele weetjes op voor op café: om het ijzeren kapje van een fles cava of champagne los te maken, moet je zes keer draaien. En, je voet is even lang als je onderarm. Al bracht dat Matthieu aardig in de war: “Dan is mijn onderarm 43 centimeter lang. Hoe, neen? Is je schoenmaat niet gelijk aan de lengte van je voet in centimeter?”

Wie een extra stimulans wil om een kus uit te lokken, kan z’n kansen vergroten door I won’t give up van Jason Mraz te draaien. Dat bleek toch op het feest: het nummer werd twee keer opgelegd als openingsdans – bij Fleur en Alexander, en bij Jolien en Brecht –, en het was twee keer raak.

Isabelle wist Matthieu ook hard te verbazen met de houding waarin ze slaapt: op haar buik, met haar handen onder haar benen. “Zodat die vastzitten. Dan word ik rustig van het gewicht dat daarop rust”, motiveerde ze. Hij was zodanig onder de indruk dat hij “er bijna een foto van wou nemen”.

Tot slot: grootmoeders zijn de liefste wezens op aarde. Zeker als ze zich “meme” laten noemen, zoals bij Jolien. Mooi ook hoe Brecht haar meteen zei dat “hij haar kleindochter goed zou soigneren”.